دانه های این گیاه کابرد دارویی دارد. خوردن سیاهدانه موجب افزایش گلبول های سفید شده و در نتیجه قدرت دفاعی بدن را افزایش می دهد و باعث مصونیت بدن در مقابل بسیاری از بیماری ها می شود. سیاه دانه برای تقویت بدن، رفع مسمومیت های خونی، بزرگ شدن کبد، تهوع، درد معده، یبوست و تقویت زنان بعد از زایمان اثرات درمانی مهمی دارد. خواص آن گرم کننده است، دم کرده ی آن رطوبت ها را خشک میکند، اخلاط را اعتدال می بخشد و اخلاط غلیظ را رقیق می نماید. اگر هر صبح خورده شود، قاعده آور است و ترشح ادرار و شیر را زیاد می کند و ضماد دانه آن برای رماتیسم، زخم بینی و ورم گوش بسیار مفید است. پودر دانه آن با روغن کنجد برای گزیدگی عقرب، تاول های پوستی و آبسه مفید است. از دم کرده یا بخور سیاه دانه برای سرفه، سردرد، ناراحتی های تنفسی، یرقان و ناراحتی طحال بهره می گیرند. برای درد های رحمی، دندان درد، زکام و دفع سنگ کلیه نیز از آن استفاده می شود.
اگر با روغن سرخ شود و خورده شود، برای درخشان کردن رنگ صورت مفید است. اگر با سرکه خورده شود، باعث دفع انواع مختلف کرم معده می شود. برای رفع ناراحتی تنفس باید با آب و عسل خورده شود و خوردن آن با عسل برای خرد کردن سنگ کلیه و مثانه و رفع تب های مزمنه مفید است و سوخته ی آن نیز برای بواسیر موثر است (مخصوصاً اگر با رب خورده شود). اگر دمکرده ی آن با سرکه مضمضه شود، برای درد دندان مفید است و ضماد آن روی پیشانی برای جلوگیری از شدت زکام و رفع سردرد نافع است. اگر با عسل و روغن خورده شود، برای تسکین درد رحم و دردهای پس از زایمان مفید است. اگر سرخ کرده ی آن را کوبیده و با روغن زیتون کمی جوشانده شود و چند قطره از آن در بینی چکانده شود، برای رفع زکام که با عطسه ی فراوان همراه باشد، بسیار مفید است.
با توجه به خواص با ارزش سیاه دانه می توان آن را به طرق مختلف از جمله در انواع غذا ها، ترشی ها، نان ها، ادویه جات و طعم دهنده ها استفاده نمود.
مضرات: اسراف در خوردن سیاه دانه در گرم مزاجان موجب ورم و دردهای گلو و گرفتگی هایی میشود، از این جهت گرم مزاجان باید سیاهدانه را در سرکه خیسانده و سپس بخورند. برای کلیه مضر است و از این نظر باید با کتیرا خورده شود. مصرف بیش از حد آن باعث سقط جنین می شود.
